We hebben er een klap met de hamer op gegeven. Wij gaan extra open in de herfst(fall)vakantie!

In week 43 zijn we de volgende dagen open:

• Woensdag 23 oktober van 11:58 uur tot 17:02 uur
• Donderdag 24 oktober van 11:58 uur tot 17:02 uur
• Vrijdag 25 oktober van 11:58 uur tot 17:02 uur
• Zaterdag 26 oktober van 11:58 tot 18:02 uur
• Zondag 27 oktober van 11:58 tot 18:02 uur

De opties voor het verblijf zijn ongewijzigd. Je kan 1,5 uur ticket, 3 uur ticket of dagticket kopen.

Vind je het na 1,5 uur nog steeds leuk, dan kan je verlengen. Neem je een 3 uur ticket en ben je het na 2 uur en 15 minuten zat, dan mag je gewoon weg.

We will not let you go, let him go.
We will not let you go, let him go.

I see a little silhouetto of a man

Onze allereerste FLOG

FLOG #1 * Rondleiding Dutch Pinball Museum * Bezoek Ministry of Pinball * Inspectie Dubbelde Palmboom * Het verhuizen van een flipperkast.

Wees een beetje mild, het moet groeien…

Dat jullie en ik er maar een hoop plezier aan mogen hebben.

Ga jij ons ook Folgen?

FLOG #2 Een bezoek aan Pinball Palace te Nuland

FLOG #3 Een bezoek aan Starjet Game Service te Drunen

Dinsdag 22 augustus 2017 mocht ik namens het Dutch Pinball Museum de aftrap doen voor de Verruckte Halbe Stunde. Een half uur voute platen uit de speakers die door ons zorgvuldig zijn gekozen. Bijna 3 minuten volgehouden, dat moet een soort van record zijn voor dit item. Superleuk om te doen en wat een eer.  

KISS – I was made For Loving You was de openingsplaat

Hoe zou het met het museum vergaan zijn als Dhr. Zalm niet de officiële opening had gedaan eind 2015? Door zijn komst hebben een voortvarende start gehad waar we hem nog steeds zeer dankbaar voor zijn.

Nu Gerrit afscheid neemt van de ABNAmro vond ik het wel een mooi gebaar om iets terug te doen. Door de bank genomen word er dan al snel gedacht aan een bloemetje of iets dergelijks.

Maar de CEO ABN verdient wel wat beters. Hij krijgt van ons “de” credits. Letterlijk en figuurlijk.

Vorige week als kado een Safecracker flipperkast op zijn kantoor gezet om zijn laatste week met alle afscheid nemende gasten een potje te flipperen.

Dijsselbloem vs Zalm. Dat moet hoge scores opleveren.

Vandaag nog meer credits. Een officiële oorkonde uit naam van het museum. Wie wil die nou niet op zijn schoorsteenmantel?

NEERLANDS GROOTSTE FLIPPER AMBASSADEUR.

Meneer Zalm, het gaat u goed.

Bedankt voor de vele jaren flipper enthousiasme.

Wil je iemand een leuk kado doen?

Een Pin-Bon van het Dutch Pinball Museum staat garant voor een fantastische jeugdherinnering. We hebben ze van 10, 25 en 50 euro.

Af te halen in het museum of stuur een e-mail naar info@dutchpinballmuseum.com en wij sturen hem via de post op.
( de Pin-Bonnen zijn niet digitaal)
De Pin-bon is geen entree bewijs, je kan hem wel inzetten op een entree te verschaffen.
Stel; je koopt een Pin-Bon van 10 euro, wat kan je daarmee?
Je koopt daarmee aan de kassa een 1,5 uur kaart van 9 euro en een snicker van 1 euro. of je ruilt je Pin-Bon in op een 3 uurs pas, je zou dan 2 euro moeten bijbetalen, leuker kunnen we het niet maken, makkelijker ook niet.

“Je ouders, kind, vriend of partner is blij verrast, 
met een unieke ervaring achter een oude of nieuwe flipperkast”.

Give me a museum and i’ll fill it

Pablo Picasso

Als ervaringen geld zouden opleveren dan ben ik afgelopen jaar miljonair geworden. De zomer van 2015 was voor mij achteraf gezien en vooraf voorzien een omslagpunt in mijn leven. Maar dat het zou lopen zoals het nu gaat hadden we alleen maar van kunnen dromen.

Een beroep wat 25 jaar met liefde uitgeoefend is opgeven om een hobby die net zolang op de achtergrond meedraaide de komende 25 jaar (hopelijk) uit te oefenen is een volksmondse uitspraak waard; van je hobby je beroep maken.

De zomer van 2016 in de zon ver weg van het museum en genietend van de eerste vrije dagen sinds een jaar, dan onder het genot van een lokaal gebrouwen drankje terug kijken op het afgelopen jaar. Dat zou ik met een honderdveertig tekens twitterbericht kunnen doen maar dan komen er powertermen als #fantastisch #euforisch #zinin voorbij maar zo gemakkelijk wil ik mij er niet vanaf maken.

De Nederlandse band Doe Maar heeft lang geleden een lied geschreven met daarin de tekst, is dit alles, is dit alles wat er is. Wie heeft niet eens dat hij of zij zich afvraagt of er meer in het leven is. Voor mij was de haalbaarheid van een museum het antwoord op dat liedje en de levensvraag.

Een ander liedje van Doe Maar is Nederwiet, nu heb ik niets met drugs in welke vorm dan ook maar een regel van dat liedje past zo mooi in het vervolg van mijn verhaal. “We beginnen bij het zaad” elk idee begint klein, in mijn geval is het runnen van een museum niet in een nacht bedacht maar het zaadje is wel vele jaren geleden geplant en heeft flinke wortels gekregen afgelopen jaren. Sinds een jaar is hij behoorlijk gegroeid en als je hem maar genoeg water en liefde geef kan het uitgroeien tot een mooie plant die hopelijk drie generaties groeit en bloeit.

Veel mensen hebben moeite gedaan om met hun hulp in welke vorm dan ook (ideeën, donaties, arbeid, liefde en opbouwende kritiek) het museum van de grond te krijgen. Zonder dit alles was de bloem die het nu is overwoekerd door onkruid die door geen pesticide te bestrijden was geweest. De reclameslogan “bloemen houden van mensen” is dus in mijn ogen foutief, het zou moeten zijn “mensen houden van bloemen”

Best knap als je wel in honderdveertig tekens iets duidelijk kan maken, ik vrees dat ik nog maar net begonnen ben.

De collectie

Als ik de foto’s terug kijk van een jaar geleden en van nu dan is het hard gegaan met de collectie. We begonnen met zo’n 35 kasten en momenteel staan er tegen de 80 werkende machines. Er zijn kasten vertrokken, aangekocht, gedoneerd of in bruikleen gegeven. Leuke, zeldzame, mooie of geschiedeniswaardige kasten, het is een mooie mengelmoes van houten bakken gevuld met staal en elektronica.

De entourage

Een betonnen pakhuis sfeer geven is best lastig, maar met sfeerverlichting en creativiteit kom je een heel eind. De kale muren waren in het begin best te pruimen maar langzaam aan  gevuld met allerlei snuisterijen. Vandaag de dag is het zoeken naar een kale plek als ik weer wat decoratiefs gevonden heb maar tot nu toe is dat met wat stouwen nog steeds gelukt. Hoe zal het er over een jaar uitzien?

De bezoekers

Tijdens het schrijven van het business plan moet je je doelgroep gaan bepalen, prognoses gaan stellen, taartdiagrammen gaan maken en nog meer fictieve dingen gaan verzinnen. Maar je kan in deze tak van sport niet in een glazen bol krijgen. Ik krijg nog wel eens een glimlach op mijn gezicht als ik het nu terug lees, het lijken wel verkiezingsbeloften van een politieke partij die achteraf geen stand hebben gehouden.

Mijn doelgroep was de veertig plusser die net als ik in zijn jeugd ook van de stalen bal had genoten, maar niets is minder waar. Gehoopt en uitgekomen is dat van peuter tot jeugdige ouderen het museum weten te vinden, vriendinnen groepen, opa’s en oma’s en noem maar op. Zijn er toch echt meer mensen die net als ik chronisch enthousiast zijn over het spelletje?

De (bedrijfs)feesten

Veel gehoorde vraag is waarom wij alleen in het weekend open zijn. Wij zijn eigenlijk heel de week open alleen in het weekend voor publiek wat zich heerlijk kan vermaken met de entourage, educatie of met de kasten en doordeweeks doen wij groepen. Groepen in vorm van (bedrijfs)feesten, scholen, (kinder)verjaardagen, bruiloften, fotoshoots etc.

Een schot in de roos, in het weekend leuk gevarieerd publiek maar de educatie blijft dan wat achter. Doordeweeks groepen die altijd eerst starten met een rondleiding met honderd jaar aan mooie verhalen. Daarna een wedstrijd en socializen met vrienden/collega’s.

De (Social) Media

Kranten, Tv, Radio, magazines, internet, mond tot mond en als onderwerp van gesprek tijdens verjaardagen. Weet je wat wij afgelopen weekend gedaan hebben? Tijdens de rustige momenten in het museum vragen wij wel eens hoe mensen van het museum gehoord hebben. De diversiteit is enorm, Tripadvisor, Facebook, 500 hidden secrets of Rotterdam en zoveel meer.

Zelfs een Amerikaan die een gesprek aanging in de trein en waar een medereiziger hem op hem museum wees, per direct had hij zijn eindbestemming laten varen en koers gezet naar Katendrecht. Ongelooflijk ook om te zien hoe de media afgelopen jaar het museum heeft omarmt en er heel wat bomen zijn geveld om het op papier te krijgen wat de journalisten er allemaal van vonden. Het meest bijzondere voor mij was toch wel voorpagina Telegraaf.

De BN-ers

Deze term is ooit bedacht door Bart de Graaff, oprichter van BNN. Een categorie waar je in beland als je voor de media interessant genoeg ben om bijvoorbeeld bij boulevard te melden dat je een nieuwe liefde heb of dat je kat is overleden. Er zijn er heel wat die ik straal voorbij zal lopen maar nog steeds genoeg om instant te herkennen bij ontmoeting.

Zoals Rick Harrison altijd zegt van de tv serie Pawn Stars “wat ik heb geleerd in 1 jaar museum is dat je nooit weet wie er binnen zal lopen”. Massaal weten de BN-ers ons te vinden, geen idee waar ze vandaan komen maar dat ik het leuk vind dat is licht uitgedrukt. De foto’s aan de wall of fame liegen er niet om. Never a dull moment. Marlies Dekkers, Patrick Stoof, Anita Meijer, Tim Akkerman, Loes Luca, Joke Bruijs, Ed Nijpels, Gerrit Zalm, Lucella Carasso, Nebahat Albayrak, Christian Farla, Ahmed Aboutaleb en Minister President Mark Rutte, zomaar wat mensen die hun gezicht even lieten zien.

Mart Smeets is nog niet geweest maar zijn welbekende uitspraak rolt van mijn lippen. Daar ben ik enorm trots op “Mag ik dat zo zeggen? Ja dat mag ik zo zeggen.”.

Tot slot

Als je met beide benen op de grond blijf staan kom je geen stap verder. Een des niet Nederlandse uitspraak, doe maar gewoon etc. Maar ik ben blij dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken en dat ik nu mijn droom mag beleven.

Een kennis van mij zei een aantal weken geleden tegen mij nadat ik haar verteld had dat het museum nu full time bezigheid is en ik niet meer mijn oude beroep hoef uit te oefenen,” Je hoeft dus niet meer te werken?” Nee ik hoef niet meer te werken (-;

Visite, een museum vol visite.

Oh, Mon Amour, oh mon bonbonni’re
Oh, Mon Amour, oui, oui parapluie
C’est la

Mark Rutte

Sinds Gerrit Zalm de opening heeft verricht heeft zijn komst heel wat nieuwsgierige mensen langsgebracht.

Mark Rutte, hij zit zo vol met politiek.
Hij spreekt voor groot en klein publiek.
Hij maakte blij, en het was niet eens gepland.
Een bezoek van de Minister President.

Mark had een afspraak in het hippe Katendrecht, alleen deze stond niet in de openbare agenda maar was “secret”. Maar op de een of andere manier wist ik toch af van zijn afspraak.

Het koste dan ook weinig moeite om Mark te overtuigen om het museum te bezoeken, het was een bliksembezoek, maar Daphne Schippers kan in 11,02 seconden ook wat neerzetten wat een onvergetelijke ervaring oplevert.

Supervet dat de MP van Nederland dan ook even de moeite nam om op de foto te gaan en zich te vergapen aan al het moois. Van flipperen is het er niet van gekomen, maar wat niet is kan nog komen.

Hij de rechter flipper en ik de linker en samen zorgen dat er geen bal door het midden komt. Compromissen sluiten en werken aan een goed verloop van het spel.
To be continued…

Ahmed Aboutaleb

De Burgervader van Rotterdam. Zoals een goed vader betaamt wilt hij graag weten wat zijn kinderen uitspoken. Een onverwachte verrassing dan ook als hij het museum vereerd met een bezoekje.

De Burgemeester (niet te verwarren met Burgermeester, wat weer een fantastisch restaurant is in Amsterdam) is onder de indruk, maar niet zo erg als mijn indruk van deze geweldige man.

Wie zou er overigens winnen op de Game of Thrones flipperkast? Mark of Ahmed? Welk huis is het sterkst en wie zal er op de troon plaatsnemen? Wie de hand of the King ook mag worden, het was een eer om u beide te mogen begroeten.

 Gerard, Dutch Pinball Museum.

Are You A Pinball Wizard?

Het Dutch Pinball Museum introduceert op vele verzoek de strippenkaart. Betaal 5x en geniet een 6e keer gratis. U kunt een strippenkaart nemen voor 5 x 1,5 uur (45 euro), 5 x 3 uur (60 euro) of 5 x dagpas (75 euro).

De strippenkaart is naam gebonden en per keer mag er 1 introducee meeliften op de kaart. Dus maximaal twee stempels per bezoek.

Glenn Meideros, wie kent hem nog?

Zijn grootste hit uit begin jaren ’90: Nothing’s gonna change my love for you (once in a lifetime).

Uit diezelfde periode was er ook een flipperfabrikant genaamd Alvin G. Nazaat van de familie Gottlieb wat weer een van de grootste namen uit de pinball industrie was.

Alvin G. Heeft een aantal flipperkasten gemaakt waaronder Punchy the Clown (ook te bespelen in het museum). Helaas heeft het bedrijf niet lang bestaan. Maar ze hebben wel een aantal heel bijzondere kasten gemaakt.

Waaronder de Soccerbal. Een flipperkast waar je samen op kan spelen. En als je geen vrienden heb of alleen speelt dan neemt de computer het over en speel je tegen de kast een potje soccer-ball.

500 stuks zijn er gemaakt dus super zeldzaam. Dat zoiets op je pad komt happens “once in a lifetime”. Wij zijn er dan ook zeer trots op dat wij dit exemplaar hebben kunnen bemachtigen.

De Mona Lisa van het Dutch Pinball Museum, onze glimlach is minstens net zo magisch met deze heilige graal.

Heb je ooit dat gevoel gehad dat je niet zeker was of je klaar wakker ben of in dromenland?

Mijn chronische optimisme voor het flipperen brengt mij op hele bijzondere plekken en ik kom in aanraking met mensen die je normaal alleen bij Humberto Tan aan tafel ziet of in de boekjes van Evert Santegoeds.

Op uitnodiging van Wibi Soerjadi ga ik met flippervrienden Dennis, Jacques en Rob op een kille dinsdagavond een avondje het Delamar Theater in Amsterdam onveilig maken. Wibi laat deze avond een andere kant van zichzelf zien en speelt nummer van oa. Queen en Michael Jackson.

In de pauze lopen we Emile Ratelband tegen het lijf met zijn (inmiddels overleden) vriendin Gitta. We hebben een leuk praatje over flipperkasten en Gitta heeft een Pacman kast in haar bezit. Die is helaas kapot maar wellicht kunnen jullie eens langs komen om te repareren vraagt ze…(RIP Gitta).

Emile heeft wel oren naar een flipperkast in huis en visitekaartjes worden uitgewisseld. Hé, kom je uit Dordrecht? Vraagt Emile. Daar heb ik een Automatiek (zo’n friettent waar je onder andere frikandellen uit de muur kan trekken). Ja dat weet ik Emile, ik heb zoveel frikandellen uit de muur getrokken daar dat waarschijnlijk 5% van het pand door mij gefinancierd is.

Het foto moment is hilarisch. De Tjakka Goeroe gaat helemaal los en ik krijg het gevoel dat ik op hete kolen sta maar gelukkig eist Emile alle aandacht op met zijn geschreeuw en wij hebben een mooie foto te pakken.

Na afloop van het concert wederom een Meet en Greet met Wibi. Een paar weken daarvoor was ik nog in het concertgebouw maar daar was de M&G van korte duur omdat er hele hordes achter ons stonden. Nu besluiten we om als laatste in de rij te gaan staan. Wibi herkent “flippermeneer” gelijk als we als laatste opdoemen uit de line-up. We overhandigen de virtuoos een aantal recente spinners en een Topper van zijn flipperkast de Jurassic Park die bij hem ontbreekt.

De dag erna ben ik door een vriend uitgenodigd om het ABN-AMRO tennis toernooi te bezoeken. Een twitter actie heeft hem 2 vip kaarten opgeleverd en ik ben de gelukkige die mee mag.

Lekker sfeertje in de vip area. Wijntjes om 10:00 is blijkbaar vrij normaal bij “the upper class” maar ik hou het bij een Jus de Orange. Wat dan weer luxer klinkt dan sinaasappelsap. Goed getimed trek ik toernooi directeur Richard Krajicek aan zijn revers om een foto verzoek. “Maar mag ik dan met je op de foto onder dat hele grote woord GAME wat daar op de muur staat?”.

Tuurlijk maar waarom? Nou de term Game komt uit de wereld van de flipperkast en daar ben ik actief in. Geinig zegt hij, ik heb jaren geleden ook een flipperkast gehad maar die heb ik aan Wibi Soerjadi gegeven. Een jurassic park zeg ik.

Wat een toeval….

Tijdens TonTonXL (arcade event in Amsterdam, westergasfabriek) komen de BN-ers voorbijgeschoven zoals de mist multiball uit de Dracula flipperkast.

Van rechts naar links in een strakke lijn komen onder andere de mannen van “De Jeugd van Tegenwoordig” voorbij (Willie Wartaal, Vieze Vur en Faberyayo) en BNN ster Valerio Zeno. In ruil voor een selfie mogen ze allemaal even van wat bijzondere kasten genieten. Volgens mijn dochter liepen er nog heel veel bekende soapies rond maar daar heb ik geen tijd, zin en moed voor om mij daarin te verdiepen.

Een Goochelaar verklapt nooit zijn trucs maar op de een of andere manier beland ik op het verjaardagsfeestje van Wibi Soerjadi vergezeld door mijn vrouw en 2 flipperkasten. In de vip area met een gouden “gratis drinken” armband genieten mijn vrouw en ik van het spaarzame samenzijn.

Zo vaak drink ik niet maar deze avond is Bob een naam die mij niet past. De avond vordert en de ene hippe DJ word afgewisseld door de andere. Ergens diep na 00:00 geeft Wibi zijn act de préséance in de vorm van een mini concert. Het dak gaat eraf en de Champagne vloeit rijkelijk. Maar het is gewoon donderdagavond en morgen gaat de wekker gewoon weer gelijk met die van Edwin Evers.

Aangezien ik nog wel een kado heb lopen wij richting podium. In zijn ooghoeken spot hij ons en het gebaar wat hij daar bij maakt is veelzeggend. Alsof hij een mime speler is en een onzichtbare flipperkast bespeeld. Zo erg is het dus al… Wibi neemt ruim de tijd om zijn kado in ontvangst te nemen en een rondje langs de twee flipperkasten te doen. De monster Bash is geinig maar voorral de Shrek heeft de volle aandacht van hem.

Lichtelijk aangeschoten trek ik de stoute schoenen aan en vraag aan Wibi of hij niet op de kopkast van de Shrek wil gaan zitten. Blijkbaar is hij ook onder invloed want er word direct gehoor aangegeven. De huisfotograaf en de man van het licht zijn er als de kippen bij om een paar geweldige foto’s te schieten. Telefoonnummers worden uitgewisseld en wij taaien af na deze geweldige avond. In de ochtend al een sms van wibi, kan je mij de foto’s van gister even sturen. Tuurlijk, no problemo.

Een aantal weken later mag ik op uitnodiging van Wibi langskomen op de Wulpenhorst te Zeist. Het word vandaag een mix van MTV cribs, interview, flipperkast swap en een hele gezellige middag.

Wibi zijn Jurassic Park is goed stuk, en aangezien wij niet de beroerdste zijn komen we die vandaag ophalen voor een grote beurt. In mijn bus zit een groen monster genaamd Shrek die een paar weekjes komt logeren tussen alle andere sprookjesfiguren. Onder de noemer voor de gezelligheid neem ik Rob mee die dag, niet wetende dat hij aan de bak moet met het nodige sjouwwerk.

Want de Wulpenhorst heeft nu eenmaal wel wat trappen. Bij aankomst verwelkomt Wibi ons zoals Blake Carrington uit de jaren 80 serie “Dynastie”. De dubbele deuren van de “Wulp” zwaaien open en Wibi loopt statig de trap met rode loper af. Het 5 hectare grote perceel is vandaag het toneel van ons drieën. Na een zachte handdruk (ik leer snel, tijdens concerten geen handen schudden. Geen concerten; mag, maar voorzichtig).

We lopen naar binnen en lichtvoetige pianist geeft ons een rondleiding, met een flesje fris lopen we langs allerlei kamers “die we allemaal goed kennen van TV” waar veel Disney Figuren en andere sprookjesachtige of tot de verbeelding sprekende figuren hun onderkomen hebben gevonden.

De concert hall is imposant, de schermkamer waar Wibi zijn degens kruist met olympisch kampioenen wellicht nog imposanter. De formule 1 simulator kamer is geweldig. De bioscoop ruimte is, Pooh euh, huge. Bij elk item hoort een verhaal en zo horen we er heel veel die middag. Race simulators, poolbiljart, arcades.

Alles wat een beetje mancave hoort te hebben is aanwezig. Maar dit is geen gewone mancave, dit is de Batcave waar de excentrieke miljonair Wibi in zijn Manor het onrecht aanvecht tegen cultuurbarbaren die denken dat Beethoven een film is over een Sint-Bernard hond.

Tijd om te gaan sjouwen. Een klassieke denkfout van mij is dat een flipperkast een paar brede trappen optillen een koud kunstje is. Ik trek dat aardig maar Rob lacht als een boer met kiespijn. En Wibi vragen om te helpen komt niet in ons op. Shrek naar boven en de Jurassic Park naar beneden.

Net zoals souvenirs moet we er niet aan denken om dit nog een keer met z’n tweeën te doen, volgende keer nemen we hulptroopers mee. Maar als het allemaal staat is het tijd om te flipperen. Wibi zijn flipper techniek is als Mickey Mouse zijn 1e toverles in The Apprentice. Het water staat  hem tot aan de lippen en bakt er niet veel van.

De wizards Rob en Geer geven hem een spoedcursus en na 15 minuten is zijn floating hand techniek al significant beter. Stapje naar achter, overzicht behouden, scherm kijken. Met zulke snelle vingers en de juiste begeleiding kan dit wel eens een hele grote gaan worden. Voor het mooie plaatje spelen Wibi en ik nog een potje Quatre-Main achter de kast en na zijn solo pot gooi hij zijn handen in de lucht die zo kenmerkend zijn voor zijn slotakkoord.

We zijn nu al 2 uur te gast en het word tijd om te gaan, maar op de een of andere manier doen we er nog ruim een uur over om huiswaarts te gaan. Even bij de stallen gekeken waar Bulls-Eye “zijn favoriete paard” word losgelaten om over het grasland te ravotten. Het Gras maait hij zelf niet meer, wel altijd gedaan maar dat koste hem zeven uur om alles te maaien. Dat word nu uitbesteed aan iemand die dat in een uur kan.

Ook word nog even het onderhoud van de Wulpenhorst besproken, als eigenaar van een schildersbedrijf immers de nodige interesse hierin. Maar na een hele mooie middag rijden we oprijlaan weer af om met een mooi verhaal, een paar leuke foto’s en een geweldige ervaring thuis onze verhalen te delen. Want sprookjes moeten nu eenmaal worden doorverteld.

Avonds nog een sms van Wibi dat hij her heel gezellig heeft gevonden.

Wederzijds Wibi en Thnx.

Radio 538, 15 jaar Evers staat op

Op uitnodiging van Rick Romijn (sidekick Edwin Evers) beland ik met een Tommy en een Wizard of Oz flipperkast op hét radio event van het jaar. Hoe ga ik dit eens verwoorden. Stel je voor, je komt in een gameroom terecht met de beste 100 flipperkasten ooit gemaakt en op elke flipperkast zet je ook nog eens de highscore. Zo voelde het voor mij die dag ook een beetje. Gert-jan Dröge in glamourland “Gaat het weer een beetje meneer Dröge” maar dan vertaald naar Geer met Droge humor in fantasia land. Ik heb nog nooit en zal waarschijnlijk ook nooit meer zoveel BN-ers bij elkaar zien.

Stipt 06:00 stap ik de 538 studio binnen. Knal in record tijd de 2 kasten in elkaar en sta om 6:30 al voor de studio waar Edwin de deur voor mij open doet, wil je erin? Als jij dat goed vind Edwin. Ik heb carte blanche gekregen.

Ze hadden er zelfs niet de juiste armband voor die en je overal toeliet en je de hele dag toegang verschafte. Tegen 07:00 uur al aan de koffie met Nielson (oa sexy als ik dans) als plaatsgenoten immers veel te bespreken.  Oké Nielson, dus jij belt mij als je een optreden heb in Dordrecht, zet ik een flipperkast neer waar jullie op kunnen spelen en dan neem ik mijn dochter mee!! Afgesproken.

Bij het 2e bakkie koffie (tip, de koffie corner is een place to be. Waar dan ook) sta ik met Jeroen Nieuwehuize, Eric van Tijn en Beau van Erven Dorens te kletsen. Waarschijnlijk helpt het ook dat ik op plekken mag komen waar het gewone volk verboden is en zei mij niet zien als opdringerig maar gewoon iemand die dagelijks in dit soort ambiance verkeert.

Mannen, tijd voor een Selfie, maar dan wel bij de flipperkast. Met z’n vieren lopen we richting de Tommy, Eric informeert nog of hij een factuur mag sturen voor dit moment.

Bij het 3e bakkie sta ik te kletsen met de Mannen van Kensington (wat is die Band groot momenteel) 2 van de leden zijn zeer enthousiast over het flipperen en willen zelfs in de toekomst een kast thuis. Van Tommy naar de Wizard of Oz en veel vragen worden beantwoord alsof het voor mij de normaalste zaak van de wereld is dat ik met dit deze kanjers staat te babbelen.

Verder leuke momenten met Wilfred Genee (dat doe je goed man, werpt hij mij toe), Peter Heerschop die mij eraan herinnerd dat ik ook nog een soort van column moet schrijven voor het nr1 flipperblad van Nederland en een mooi moment met de Amerikaanse zanger Matt Simons die met een aantal hits de hitlijsten bestormt momenteel. Maar het word ook weer eens tijd om op huis aan te gaan, ik weet immers ook niet meer waar ik kijken moet. Overal bekende gezichten, Bløf, Racoon, Jack van Gelder, Humberto Tan, Guus Meeuwis, maar er moet ook wat te wensen overblijven.

‘S avonds de Wizard of Oz weer opgehaald. Even gekletst met Rick Romijn, de Tommy even geïnspecteerd aangezien die blijft logeren bij 538 en weer huiswaarts gegaan met een onbeschrijfelijk gevoel in mijn lichaam.

Het is maar goed dat ik foto’s als bewijs heb anders had geen hond mij geloofd….

Met vriendelijke groet, Gerard van de Sanden